روابط عمومی عبارت است از هنر و علم اجتماعی تحلیل روندها، پیش‌بینی پیامدهای آنها، مشورت دادن به رهبران سازمانـی و اجرای برنامه های اقدام که هـم در خدمـت سازمان ها و هـم در  خدمـت نفع همگانی خواهند بود. در اینجا این ایده که روابط عمومی، هم هنر است و هم علم، نکتۀ جالبی است. هنر است به دلیل اهمیتی که برای نشان دادن همدلی و تفاهم، نقش داستان سرایی، و خلّاقیت قائل است؛ با این حال، یک علم اجتماعی اسـت زیـرا از ابزارهایـی در روان شناسی (مانند ترغیب) استفاده می کند و ریشه در پژوهش و فنون ارزیابی دارد. روابط عمومی، یک کارکرد مدیریتی متمایز است که به برقراری و حفظ خطوط دوسویۀ ارتباط، درک، پذیرش و همکاری بین یک سازمان و همگان هایش کمک می کند؛ دربرگیرندۀ مدیریت مشکلات یا مسائل است؛ به مدیریت کمک می کند تا در زمینۀ افکار عمومی آگاه باشد و به آن پاسخگو بماند؛ مسئولیت مدیریت برای خدمت به منافع همگانی را تعریف و بر آن تأکید می کند؛ به مدیریت کمک می کند تا جلوتر از تحولات عمل کند و استفادۀ کارآمد از تغییر ببرد، و در حکم یک سامانۀ هشدار زودهنگام عمل می کند تا به پیش‌بینی روندها و گرایش‌ها کمک کند، و از پژوهش و فنون ارتباط اخلاقی به عنوان ابزارهای اصلی خود بهره گیرد. در ایران کتاب‌های اندکی در زمینه روابط عمومی منتشر شده است که به صورت مرجع دانشگاهی مورد استفاده قرار بگیرد. انتشارات مبلغان کتابی جامع و مرجع در این حوزه منتشر کرده است که در سال 1402 توسط انجمن روابط عمومی ایران رونمایی و معرفی شد. امید است در راستای افزایش آگاهی مخاطبان مفید باشد.